Kiedy jest rzut rożny w piłce nożnej? Wszystko co musisz wiedzieć o rzutach

Stałe fragmenty gry to część futbolu. Wykorzystywane są one często przez trenerów jako element taktyki. Zawodnicy ćwiczą na treningach konkretne warianty rozegrania, które mają na celu zaskoczyć rywala. Czym konkretnie jest rzut rożny, rzut wolny, rzut karny i wyrzut piłki z autu? W jakich sytuacjach mamy z nimi do czynienia? Co warto wiedzieć o stałych fragmentach gry? Odpowiedzi na te pytania znaleźć można w poniższym tekście.

---

Stały fragment gry – czym jest?

Stałe fragmenty gry stanowią nieodłączny element piłki nożnej. Najogólniej mówiąc są to momenty meczu, w których gra wznawiana jest z konkretnego miejsca na boisku. Wśród nich wymienić można takie składowe jak np. rzut rożny, rzut wolny, rzut karny czy wyrzut piłki z autu. W ostatnich latach stałe fragmenty gry stanowią coraz ważniejszy element taktyczny. Drużyna trenuje ich wykonywanie na treningach ćwicząc różne warianty rozegrania, które to finalnie mają doprowadzić do zdobycia bramki. Co trzeba wiedzieć o poszczególnych stałych fragmentach gry? Oto krótki przewodnik.

Kiedy wykonujemy rzut rożny tzw. „korner”?

Krótszą linię, która wyznacza kraniec boiska nazywamy linią bramkową lub końcową. W sytuacji jeżeli piłka opuści boisko w obrębie linii bramkowej całym obwodem, a ostatnim, który jej dotknął jest zawodnik drużyny broniącej, wtedy mamy do czynienia z tzw. rzutem rożnym. Rzuty rożne mają stałe miejsce wykonywania – są to cztery narożniki boiska, które oznaczone są chorągiewkami. Jest to punkt zetknięcia się linii końcowej z linią boczną.

Piłkarz wykonuje tak zwany korner, czyli stały fragment gry z tego rogu, który znajduje się po tej stronie bramki, po której piłka opuściła plac gry. Piłka ustawiana jest nieruchomo tuż obok chorągiewki, a piłkarz wznawia grę na dźwięk gwizdka. Istnieją różne warianty rozegrania rzutu rożnego. Najczęstszym rozwiązaniem jest wykonanie dośrodkowania w pole karne bezpośrednio na głowę swoich partnerów z drużyny. Nie jest to jednak sztywna zasada. Równie prawidłowe będzie wykonanie podania do stojącego obok kolegi, czyli tzw. krótkie rozegranie. Piłkarz wykonujący rzut rożny jest zobowiązany do każdorazowego umieszczenie piłki w polu wyznaczonym do strzału. Wtedy sędzia dyktuje rzut, a futbolówka może zostać kopnięta poza wyznaczoną strefę.

Czym jest rzut wolny pośredni i bezpśredni?

Rzut wolny to zdecydowanie najbardziej powszechny przykład stałego fragmentu gry. Najogólniej mówiąc jest to wznowienie gry po wcześniejszej przerwie spowodowanej zazwyczaj faulem lub innym rodzajem przewinienia. Co ważne – rzut wolny jest wykonywany z miejsca, w którym miało dokonano przewinienia. W tym miejscu należy wyróżnić dwa rodzaje rzutów wolnych.

• Rzut wolny bezpośredni – jest to najbardziej powszechna odmiana tego stałego fragmentu gry. Przepisy gry w piłkę nożną zezwalają na zdobycie bramki wprost z rzutu wolnego bezpośredniego. Jest to szczególnie prawdopodobne w momencie, jeżeli jest on wykonywany w pobliżu pola karnego. Wtedy to zawodnicy drużyny atakującej często decydują się na oddanie bezpośredniego uderzenia w kierunku bramki rywala. Nie jest to jednak nakazane przepisami. Zawodnik może się również zdecydować na podanie do kolegi z drużyny. Wznowienie gry odbywa się po gwizdku sędziego.
• Rzut wolny pośredni – jest to szczególna odmiana tego stałego fragmentu gry. Podlega ona nieco innym zasadom. Główna różnica jest taka, że piłkarz nie może oddać bezpośredniego strzału na bramkę. Aby móc uderzyć, piłka musi być wcześniej dotknięta przez któregoś z kolegów z drużyny. Jeżeli nie zrobi on tego, potencjalny gol, który padł w ten sposób nie zostanie uznany. Istnieje kilka szczegółowo sprecyzowanych sytuacji, w których sędzia ma obowiązek podyktować rzut wolny pośredni. Jedną z nich jest przetrzymanie piłki przez bramkarza.

Kiedy wykonywany jest rzut karny?

Rzut karny stanowi specyficzną odmianę rzutu wolnego bezpośredniego. Ma on miejsce wtedy, kiedy przewinienie zostało dokonane w obrębie pola karnego. Ma on charakter bezpośredniego strzału na chronioną przez bramkarza bramkę z tzw. punktu karnego, który znajduje się 11 metrów od linii bramkowej. Stąd właśnie popularna nazwa rzutu karnego, czyli „jedenastka”. Rzut karny może być przyznany za popełnienie faulu w polu karnym lub dotknięcie piłki ręką przez zawodnika drużyny broniącej.

Wykonanie rzutu karnego uregulowane jest precyzyjnymi przepisami. „Jedenastka” nie musi być wykonywana przez zawodnika, na którym dokonano przewinienia. Wykonuje ją dowolny, wyznaczony w tym celu zawodnik z poszkodowanej ekipy. Podczas wykonywania tego stałego fragmentu gry strzelający i bramkarz są jedynymi osobami, które mają prawo przebywać w polu karnym. Zakazane jest ustawianie tzw. muru pomiędzy nimi. W momencie wykonywania jedenastki reszta zawodników znajduje się poza obrębem pola karnego.

W trakcie dokonywania strzału piłka musi spoczywać nieruchomo. Regulacje dotyczą także zachowania bramkarza. Kiedy strzelający uderza, przynajmniej jedna ze stóp bramkarza musi stykać się z linią bramkową. Po strzale, który nie wpadł do bramki możliwa jest dobitka, ale jedynie w sytuacji, jeżeli bramkarz dotknął wcześniej piłki. Jeżeli odbiła się ona od słupka lub poprzeczki, nie ma możliwości poprawienia swojego strzału.

Zdarzają się także sytuacje, kiedy karny nie zostaje uznany. Nastąpić może to między innymi wtedy niż do wykonania rzutu karnego podejdzie inny zawodnik niż ten zgłoszony do sędziego. Drugą sytuacją jest moment, w którym zawodnik zamiast oddania bezpośredniego strzału, wycofa piłkę do kolegi z drużyny. Takie zachowania są zakazane i kończą się niezaliczeniem karnego. „Jedenastka” może być także powtórzona w sytuacji, kiedy bramkarz opuścił linię bramkową przed oddaniem strzału.

Czym jest rzut z autu?

Jest to stały fragment gry zarządzany, kiedy piłka przekroczy całym swoim obwodem linię boczną boiska. Przyznawany jest on drużynie przeciwnej niż zawodnik, który ostatni dotknął piłki. Wznowienie gry z autu to jedyny moment w trakcie meczu, kiedy zawodnik z pola ma prawo użyć rąk. Wykonywane jest ono wyrzutem piłki oburącz zza głowy z miejsca, w którym opuściła ona boisko.

Istnieje kilka dodatkowych przepisów, które regulują wyrzucanie piłki z autu. W momencie wykonania wyrzutu obie stopy piłkarza muszą mieć kontakt z podłożem, jednak dozwolone jest wzięcie rozbiegu. Jeżeli rzut z autu został wykonany nieprawidłowo to sędzia przyznaje stały fragment gry drużynie przeciwnej. Aut jest wykonywany z tego samego miejsca. Rywale podczas wyrzutu z autu powinni znajdować się w odległości co najmniej dwóch metrów. I co najważniejsze – zakazane są próby zdobycia bramki bezpośrednio z rzutu z autu. Aby gol mógł zostać uznany piłka musi mieć kontakt z innym zawodnikiem.