x
ZADAJ PYTANIE
Masz jakieś pytanie? Zadaj je autorowi?
WYBIERZ DYSCYPLINĘ SPORTU
Pływanie synchroniczne często nazywane jest baletem wodnym. W istocie jest to doskonałe połączenie aktywności wodnej z tańcem i gimnastyką. Chociaż może wydawać się mało angażujące i lekkie, w istocie wymaga od zawodników i zawodniczek połączenia umiejętności z dużą siłą fizyczną.
Pływanie synchroniczne polega na wykonywaniu wodnych układów tanecznych, które są dobrze zsynchronizowane z muzyką. Zazwyczaj zawodniczkami, które trenują ten sport są kobiety, jednak nierzadko staje się on udziałem także mężczyzn. Co ciekawe, jeszcze do niedawna pływanie synchroniczne nie było uznawane za dziedzinę sportu. Dopiero od 2017 roku znalazło się w ich oficjalnym spisie. Wówczas też zmieniono jego nazwę na pływanie artystyczne.
Balet wodny może być wykonywany w następujących układach:
Wszystkie układy ćwiczeń, które prezentowane są przez uczestników muszą odbywać się w wodzie oraz przy akompaniamencie muzyki. Zawody oceniane są przez szóstkę sędziów a każdy z dwóch etapów:
punktowany jest według skali od 1 do 10. Pod koniec zawodów punktacja jest sumowana a wynik końcowy decyduje o tym, kto wygrywa.
Wszystkie zawody pływania artystycznego dzieli się na dwa etapy: układu technicznego i dowolnego.
W układzie technicznym wykonuje się cztery figury – dwie obowiązkowe i dwie wylosowane. Na tym etapie wszystkie zawodniczki (lub zawodnicy) ubrani są w stroje do pływania, mają na sobie także okularki pływackie oraz czepek pływacki.
Podczas etapu dowolnego, uczestnicy zawodów wykonują przygotowane wcześniej przez siebie układy. Na tym etapie zawodniczki występują już bez typowych strojów, które znamy z konkurencji, takich jak pływanie sportowe. Liczą się wówczas efektowne fryzury i znakomicie dobrane stroje. Dopełnia to całości artystycznego show. Warto zaznaczyć, że zarówno stroje, jak i fryzury muszą dobrze pasować do choreografii utworu.
Mało kto wie, że początki tańca synchronicznego w wodzie wcale nie wiążą się z zawodami kobiecymi. Pierwsze turnieje, które odbywały się w Niemczech pod koniec XIX wieku były turniejami wyłącznie męskimi. Z czasem ten trend się zmieniał i już w początkach XX stulecia trenowaniem tego sportu zajmowały się niemal wyłącznie panie.
Pływanie synchroniczne uznawane jest za o wiele bardziej wymagające niż inne style pływackie. Wynika to z faktu, że dziedzina łączy w sobie umiejętności sportowe z artystycznymi, gimnastyczne z siłowymi. Niezbędne jest także poczucie rytmu, umiejętność pracy w grupie oraz bardzo dobrze rozciągnięte ciało.
Aby osiągnąć sukces w tańcu synchronicznym w wodzie, najlepiej rozpocząć naukę już w młodym wieku. Niezbędna jest oczywiście umiejętność pływania. W tej dziedzinie sprawdzą się także młodzi ludzie już zaznajomieni z gimnastyką – także artystyczną. Nie bez znaczenia jest również miłość do tańca i występów artystycznych.
Po raz pierwszy pływanie synchroniczne pojawiło się na olimpiadzie już 1948 roku w Londynie, jednak wówczas była to jedynie dyscyplina pokazowa. Na debiut w igrzyskach i na pierwsze medale trzeba było trochę poczekać. Balet wodny po raz pierwszy pojawił się w tej roli na olimpiadzie w Los Angeles w 1984 roku. Od tamtej pory nieprzerwanie pozostaje dziedziną olimpijską.
Pływanie synchroniczne, a raczej pływanie artystyczne – bo tak brzmi oficjalna nazwa tej dziedziny sportowej – to połączenie zawodów sportowych z niesamowitym artystycznym show. Jest to sport wymagający i bardzo złożony. Zawiera w sobie nie tylko pływanie, ale także gimnastykę i taniec. Chociaż nie jest łatwo zacząć, regularne ćwiczenia wpływają bardzo pozytywnie na prezentowane umiejętności, a także kondycję organizmu i jego wygląd.
