x
ZADAJ PYTANIE
Masz jakieś pytanie? Zadaj je autorowi?
WYBIERZ DYSCYPLINĘ SPORTU
Pewnie nieraz zastanawiałeś/łaś się, czy kolory szlaków mają znaczenie oraz czym się między sobą różnią. Z poniższego tekstu dowiesz się, co charakteryzuje poszczególne oznaczenia szlaków górskich i co oznacza kolor szlaku.
Pierwsze szlaki turystyczne w Polsce zostały wyznaczone już w 1887 r. przez Towarzystwo Tatrzańskie. Późniejszą rolę w wytyczaniu nowych ścieżek przejęło Polskie Towarzystwo Turystyczno – Krajoznawcze (PTTK), które pełni to zadanie do dziś. Zgodnie z założeniami przedstawionymi przez PTTK, szlaki turystyczne powinny zaczynać się w centralnych miejscach w okołogórskich miejscowościach lub przy przystankach komunikacji zbiorowej. W oparciu o założenia tej organizacji mamy obecnie do czynienia z dwoma rodzajami oznaczenia szlaków w górach:
Ilu z nas słyszało rady „znawców”, odnoszące się do znaczenia koloru szlaków górskich ze względu na ich trudność. Pewnie wiele osób było świadkiem dyskusji wśród początkujących turystów, by pod żadnym pozorem nie wybierać czarnej ścieżki, ponieważ wiąże się ona z największym poziomem trudności. Czy rzeczywiście kolory szlaków w górach mają wpływ na to, jak bardzo ostre podejścia spotkamy w czasie naszej wędrówki? Czy żółty kolor ścieżki łączy się z tym, że podczas naszej drogi będzie nam łatwiej, a czarny wiąże się z kłopotami w trasie? Nie. Całe szczęście kolory tras w górach nie są nadawane poszczególnym etapom wędrówki ze względu na przeszkody i komplikacje podczas trekkingu. Co zatem oznaczają barwy, które widzimy na drzewach, kamieniach, słupach?
Ilu z nas słyszało rady „znawców”, odnoszące się do znaczenia koloru szlaków górskich ze względu na ich trudność. Pewnie wiele osób było świadkiem dyskusji wśród początkujących turystów, by pod żadnym pozorem nie wybierać czarnej ścieżki, ponieważ wiąże się ona z największym poziomem trudności. Czy rzeczywiście kolory szlaków w górach mają wpływ na to, jak bardzo ostre podejścia spotkamy w czasie naszej wędrówki? Czy żółty kolor ścieżki łączy się z tym, że podczas naszej drogi będzie nam łatwiej, a czarny wiąże się z kłopotami w trasie? Nie. Całe szczęście kolory tras w górach nie są nadawane poszczególnym etapom wędrówki ze względu na przeszkody i komplikacje podczas trekkingu. Co zatem oznaczają barwy, które widzimy na drzewach, kamieniach, słupach?
Jest głównym szlakiem na danym terenie – np. Główny Szlak Beskidzki (GSB), Główny Szlak Sudecki. Zazwyczaj jest długi (GSB – 517 km) i posiada bardzo ciekawe miejsca krajobrazowe.
Przeczytaj także: Trasa i przygotowanie na Rysy. Czerwonym szlakiem na Rysy!
Szlak określający długie odległości, jednak nie główny na danym obszarze (np. Kuźnice – Giewont, Szczyrk – Skrzyczne)
Szlak łącznikowy – zazwyczaj krótki – odpowiada za doprowadzenie do charakterystycznych miejsc – „atrakcji widokowych regionu” (Lipowa, Ostre – Magurka Radziechowska, schronisko PTTK „Murowaniec – Gęsia Szyja)
Szlak żółty to również szlak łącznikowy (Korbielów – Beskid Krzyżowski, Skoczów – Równica)
Szlak czarny odziwo jest stosowany najrzadziej spośród wszystkich barw – oznacza krótki szlak łącznikowy (schronisko PTTK „Murowaniec” – Świnicka Przełęcz, Starobociańska Dolina – Zadni Ornak). Ten kolor w przeciwieństwie do powszechnie panującej opinii nie oznacza najtrudniejszej drogi, jednak ścieżkę o stosunkowo małej widoczności.
Warto podkreślić, że przypisanie koloru do szlaku ma często charakter umowny, w związku z czym tym bardziej nie należy go traktować jako wyznacznika poziomu trudności.
Oznaczenia górskich szlaków zdecydowanie bardziej ułatwiają nam poruszanie się po górach. Bez nich z pewnością dużo trudniej byłoby nam osiągnąć upragnione szczyty. W wędrówce górskiej, przynajmniej dla mnie, zdobycie wierzchołka góry nie jest celem samym w sobie. Uważam, że droga, jaką należy pokonać, by się tam znaleźć, jest często dużo ważniejsza od uzyskania samej wysokości.
Dlaczego? To właśnie w ciągu niej wielokrotnie musimy pokonywać własne słabości i wyjść ze swojej granicy komfortu, by nie zrezygnować, nie zawrócić, ale wprost przeciwnie – iść dalej do przodu. Wtedy sam szczyt nie jest już traktowany jako coś najważniejszego, ale raczej jako nagroda w postaci najwyższego punktu w danym paśmie nad poziomem morza, a droga którą pokonaliśmy często pozwala nam oddalić się od codziennego zgiełku i problemów.
W swoim życiu tylko raz doświadczyłam takiej sytuacji, gdy miałam przyjemność wędrówki na szlaku z osobą, która go wyznaczyła. Wydarzenie to co prawda nie miało miejsca w wysokich górach w Polsce ani w Europie, ale na „czarnym lądzie” w Afryce. Jednak spacer z „właścicielem” ścieżki wiodącej w Botswańskim buszu z pewnością zapamiętam do końca życia. Trasa nie była bardzo skomplikowana, ani nie zawierała wielu rozgałęzień, co wynikało z braku chęci mieszkańców Botswany do wędrówek wytyczonymi drogami, mimo to, jak twierdził misjonarz, który oprowadzał mnie wówczas swoim przejściem, każdy prekursor od czegoś zaczynał – kto wie, może kiedyś zostanie wydana mapa szlaków turystycznych tego regionu?
Zatem – Do zobaczenia na szlaku
[1] Instrukcja Znakowania szlaków turystycznych, https://www.pttk.pl/pttk/przepisy/instrukcja_znakowania_szlakow_pttk_2014.pdf,
