Padel (ang. paddle) to sport rakietowy znany przede wszystkim w Ameryce Północnej – Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W pewnym sensie może być rozumiany jako połączenie tenisa ziemnego ze squashem. Rodowód gry wywodzi się jednak z gorącego Meksyku, a konkretnie miejscowości Acapulco. Gra została opracowana przez Enrique Corcuera pod koniec lat 60. XX wieku. Z czasem zawędrowała także do państw Ameryki Łacińskiej, zyskując znaczną popularność. W Europie padel pozostaje jednak mało znany.
Zasady gry w padla są stosunkowo proste. Wykorzystuje się do niego rakiety przypominające rakiety tenisowe, jednak są one jeszcze lżejsze i nie posiadają naciągu. Do rączki rakiety przymocowany jest sznurek. W główce rakiety znajduje się około 60 małych otworów. Każda gra rozpoczyna się serwisem, który wykonywany jest od dołu. Podobnie, jak w tenisie, piłka do padla tylko raz może dotknąć kortu. Może ona jednak odbić się np. od ściany, otaczającej miejsce rozgrywki – zarówno z boku, jak i z tyłu. Z tego powodu padel przypomina popularnego squasha.